🐫 Czy Pacjent Ma Prawo Do Sanatorium Po Operacji Prostaty

Sanatorium po operacji prostaty; Sanatorium za granicą – zasady wyjazdu i najpopularniejsze kierunki; Czym jest sanatorium poszpitalne? Test na Covid-19 przed sanatorium – czy jest konieczny? Masaż gorącymi kamieniami – na co działa, przeciwwskazania; Turnusy odchudzające dla dzieci i dorosłych; Co zabrać ze sobą do sanatorium

Wraz z przewlekłą chorobą nowotworową zmienia się możliwość wykonywania pracy zawodowej, a koszty leczenia i opieki stanowią duże obciążenie dla domowego budżetu. Warto pamiętać, że pacjenci onkologiczni mają prawo do ubiegania się o zasiłek, rentę i odszkodowanie – jeśli wcześniej ubezpieczyli się. Na czym polega pomoc finansowa dla pacjentów z nowotworem? Przedstawiamy krótki przewodnik dotyczący świadczeń finansowych z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), które przysługują pacjentom onkologicznym. – Objawy raka lub skutki uboczne leczenia mogą zmniejszyć zdolność do pracy pacjenta. Dla niektórych, terapia onkologiczna będzie wiązać się z tymczasowym gorszym samopoczuciem i krótką niezdolnością do pracy. Inni pacjenci będą potrzebować zmiany w trybie pracy, zmniejszenia jej intensywność lub zdecydują się na “pracę z domu”. U części chorych, proces leczenia będzie wiązać się z pobytem na zwolnieniu. Pacjenci mają różny stosunek do pracy zawodowej. Dla niektórych jest to centrum życia, inni natomiast traktują pracę tylko jako dodatek w codziennym funkcjonowaniu, a skupiają się na obowiązkach domowych i rodzinie. Proces korzystania ze świadczeń ZUS-owskich może wydawać się zawiły i niezrozumiały. Faktem jest, że pacjentowi z chorobą nowotworową w trakcie leczenia przysługują 182 dni zwolnienia (ZUS ZLA) w ciągu roku. Zwolnienia mogą wystawiać zarówno lekarze prowadzący – chirurdzy, onkolodzy, jak i lekarze rodzinni – wyjaśnia lek. Małgorzata Osmola, Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych, Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Choremu na raka – z tytułu niezdolności do pracy – przysługuje wynagrodzenie. Okresową niezdolność do pracy stwierdza uprawniony tej podstawie wypłacane jest pacjentowi świadczenie za czas niezdolności do pracy, a następnie zasiłek chorobowy. Wynagrodzenie za czas choroby wypłaca pracodawca za okres łącznie 33 dni w danym roku kalendarzowym. Jeśli mamy więcej niż 50 lat, to pracodawca wypłaca wynagrodzenie tylko za 14 dni chorobowego w roku. Wynagrodzenie za okres choroby wynosi 80% normalnej pensji. Zasiłek chorobowy dla chorego na raka – wraz z wynagrodzeniem za czas niezdolności do pracy – może być wypłacany łącznie przez 182 dni. Podstawą do wypłaty jest przedłożone zaświadczenie ZLA. ZOBACZ: RODZINA PACJENTA WOBEC CHOROBY NOWOTWOROWEJ Nowotwór – świadczenie rehabilitacyjne ZUS Jeżeli osoba ubezpieczona po upływie 182 dni jest nadal niezdolna do pracy, może złożyć wniosek o przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Do przyznania prawa do uzyskania świadczenia rehabilitacyjnego konieczne jest wydanie orzeczenia przez lekarza orzecznika lub komisję lekarską. W orzeczeniu lekarskim musi być jasno wskazane, że osoba ubezpieczona jest niezdolna do pracy, a dalsze leczenie i rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Świadczenie rehabilitacyjne może być wypłacane maksymalnie przez okres 12 miesięcy. Zarówno podczas pobierania zasiłku chorobowego jak i świadczenia rehabilitacyjnego, osoba ubezpieczona nie może świadczyć pracy. Wykonywanie pracy podczas pobierania zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego skutkuje utratą prawa do tych świadczeń. Wniosek o zasiłek rehabilitacyjny można złożyć już sześć tygodni przed końcem zwolnienia lekarskiego. Środki powinny zostać przekazane do 60 dni od dnia złożenia wniosku przez pacjenta onkologicznego. Przez pierwsze 3 miesiące otrzymywania świadczenia rehabilitacyjnego jego wysokość to 90% podstawy wymiaru zasiłki chorobowego (czyli kwoty, która stanowi 80% naszej pensji). Potem przysługuje 75% podstawy. ZOBACZ: REHABILITACJA PACJENTÓW ONKOLOGICZNYCH Renta z tytułu niezdolności do pracy Wraz ze zmianą przepisów dotyczących orzekania o niezdolności do pracy (wrzesień 1997 r.), nie funkcjonuje już pojęcie inwalidztwa. Wówczas wprowadzono też pojęcie częściowej i całkowitej niezdolności do pracy oraz pojęcie niezdolności do samodzielnej egzystencji. Zmiana ta nie była tylko zmianą pojęć, ale dotyczyła również zasad orzekania o niezdolności do pracy. Niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Aby chory na raka uzyskał prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy musi spełnić następujące warunki: Niezdolność do pracy; Wymagany okres składkowy i nieskładkowy (staż pracy): minimum 5 lat w ostatnim 10-leciu – dotyczy osób po 30 roku życia Niezdolność musi powstać w trakcie okresu kiedy pacjent był objęty ubezpieczenia, albo nie dalej jak w ciągu 18 miesięcy od ich ustania. Wymienione 3 warunki muszą powstać łącznie, co oznacza w praktyce, że jeżeli lekarz orzecznik ZUS stwierdza, że niezdolność do pracy (częściowa albo całkowita) powstała dniu roku to w dziesięcioleciu przed tym dniem trzeba udowodnić 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz w tym dniu ubezpieczony musi pozostawać w ubezpieczeniu, albo nie minęło jeszcze 18 miesięcy od jego ustania. Każdy rencista może podjąć pracę lub rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej. Jedynym ograniczeniem jest osiąganie zbyt wysokich przychodów przez rencistę, co może skutkować zmniejszeniem wysokości wypłacanej renty, a nawet zawieszeniem wypłaty świadczenia w całości. Podjęcie zatrudnienia (działalności) podczas pobierania zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego, skutkuje utratą zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego. Aktualnie można osiągnąć miesięczny przychód w wysokości 3549,70 zł brutto (70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia). Taki przychód nie będzie skutkował zmniejszeniem wysokości świadczenia rentowego. Osiągnięcie przychodu miesięcznego powyżej 6592,30 zł brutto (130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia) będzie skutkować zawieszeniem przez ZUS wypłaty renty w całości. ZOBACZ: ONKOPEDIA – BAZA WIEDZY O RAKU Renta szkoleniowa Osobie spełniającej wcześniej określone warunki stażowe, w stosunku do której orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, przysługuje renta szkoleniowa przez okres 6 miesięcy. Renta szkoleniowa dla pacjenta ma pomóc zmienić jej wykonywany zawód. Okres 6 miesięcy może ulec wydłużeniu na czas niezbędny do przekwalifikowania zawodowego, nie dłużej jednak niż o 36 miesięcy. Przedłużenie prawa do renty szkoleniowej następuje na podstawie wniosku starosty. Renta szkoleniowa wynosi 75% podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy. Renta socjalna dla chorych z rakiem Renta socjalna przysługuje osobom pełnoletnim, które stały się całkowicie niezdolne do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, która powstała: przed ukończeniem 18. roku życia; w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25. roku życia; w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Osoba pobierająca rentę socjalną może starać się o zatrudnienie (podjęcie działalności gospodarczej), ale jeżeli osiągnie w danym miesiącu przychód przekraczający 70% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego to świadczenie zostaje zawieszone. Dodatek pielęgnacyjny dla chorych na raka Osobie niezdolnej do samodzielnej egzystencji przysługuje prawo do dodatku pielęgnacyjnego w wysokości 215 zł misięcznie. O niezdolności do samodzielnej egzystencji orzeka lekarz orzecznik (komisja lekarska). Dodatek może być wypłacany wraz z rentą z tytułu niezdolności, rentą rodziną czy emeryturą. PRZEJDŹ DO: JAK OPIEKOWAĆ SIĘ CHORYM Zasiłek opiekuńczy z ZUS Zasiłek opiekuńczy przysługuje przez okres 14 dni w roku kalendarzowym, jeśli opieka sprawowana jest nad dzieckiem, które ukończyło 14 lat, lub dorosłym chorym członkiem rodziny (np. dziadkiem, małżonkiem, rodzicem, teściem, macochą czy rodzeństwem). Miesięczny zasiłek opiekuńczy wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Zasiłek na leki Chorzy na raka o niskich dochodach mają praw ubiegać się w opiece społecznej o zasiłek celowy na zakup leków. W przypadku osoby samotnej dochód musi być niższy niż 701 zł, a w przypadku osoby w rodzinie – poniżej 528 zł. Niektóre gminy stosują wyższe progi dochodowe przy przyznawaniu zasiłku na leki. ZOBACZ: POLECANE FUNDACJE ONKOLOGICZNE

Zęby od jedynki do trójki możesz wyleczyć za darmo. Za pozostałe trzeba zapłacić i to niemało. Darmowe leczenie kanałowe wszystkich zębów przysługuje jedynie kobietom w ciąży i w okresie połogu. 3. Usunięcie zębów na NFZ. W ramach kontraktu z NFZ pacjent ma również prawo do darmowego usunięcia zęba jedno i wielokorzeniowego.

Pytanie badawcze Jaka jest skuteczność zabiegów przywracających mężczyznom zdolność do erekcji po operacji raka prostaty? Wprowadzenie Wielu mężczyzn po usunięciu prostaty z powodu raka ma problemy z erekcją. Badania sugerują, że przyjmowanie niektórych leków lub stosowanie urządzeń pomagających w erekcji może wpłynąć u mężczyzn na poprawę w szybszym i lepszym powrocie do zdrowia przy regularnym, zaplanowanym stosowaniu (np. codziennie lub dwa razy w tygodniu) w porównaniu ze stosowaniem doraźnym. Nie jest jednak jasne, jaka jest skuteczność tych zabiegów w rzeczywistości. Charakterystyka badań Uwzględniliśmy osiem randomizowanych badań (badania kliniczne, w których osoby są losowo umieszczane w jednej z dwóch lub więcej grup terapeutycznych) obejmujących 1699 uczestników. W pięciu badaniach oceniano przyjmowanie inhibitorów fosfodiesterazy (rodzaj leku) zgodnie z harmonogramem w porównaniu z brakiem leczenia lub placebo (lek pozorowany, nie wywiera efektu). W dwóch badaniach porównano stosowanie inhibitorów fosfodiesterazy przyjmowanych codziennie lub w razie potrzeby. W jednym badaniu porównano codzienne stosowanie inhibitora fosfodiesterazy oraz leku zwanego prostaglandyna E1, który jest aplikowany na czubek penisa jak czopek. Główne wyniki tego przeglądu, które naszym zdaniem były najważniejsze dla mężczyzn, to samoocena erekcji (samoocena potencji), ocena jakości erekcji oparta na specjalistycznym kwestionariuszu erekcji i obecność poważnych działań niepożądanych. Główne wyniki Stwierdziliśmy, że mężczyźni stosujący badane leki zgodnie z harmonogramem, mogli mieć podobną samoocenę erekcji i jakość erekcji (ocenioną na podstawie wypełnionych przez nich kwestionariuszy) w porównaniu z mężczyznami, którzy nie przyjmowali regularnie żadnych leków lub stosowali je w razie potrzeby. Porównywane grupy miały również podobną częstość poważnych skutków ubocznych i podobny wskaźnik rezygnacji z udziału w badaniu przed jego zakończeniem. Jednak jesteśmy bardzo niepewni co do wyciągniętych wniosków. Ze względu na brak danych nie byliśmy w stanie ocenić, czy wyniki te byłyby różne w innych grupach mężczyzn, w zależności od tego, czy chirurg starał się zachować nerwy pomagające w erekcji czy nie, w oparciu o wiek mężczyzn oraz to jak dobrze oceniali swoje erekcje wcześniej. Wiarygodność danych naukowych Jakość danych naukowych w przypadku większości głównych wyników była bardzo niska. Oznacza to, że jesteśmy bardzo niepewni co do wyników sformułowanych w niniejszym przeglądzie. Dalsze badania prawdopodobnie zmienią przedstawione do tłumaczenia: Tłumaczenie: Joanna Zając Redakcja: Małgorzata Kołcz

Od momentu umówienia wizyty, musisz w ciągu 14 dni dostarczyć skierowanie. Na kolejną wizytę umawia Cię lekarz specjalista. Nie ma na to wpływu osoba w rejestracji. Jeśli jesteś przewlekle chory, nie musisz regularnie aktualizować skierowania. Przeczytaj więcej na temat tego, jak znaleźć wolny termin do lekarza. ^{Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 17:20, data aktualizacji: 17:33 Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Jeśli rak gruczołu krokowego jest zaawansowany, konieczne jest całkowite usunięcie prostaty. Na szczęście nawet tak radykalne operacje stają się coraz mniej inwazyjne. Jedną z nich jest ta laparaskopowa, po której rehabilitacja jest krótsza. O tym, co to za zabieg, opowiada dr Łukasz Curyło, urolog z SCM clinic w Krakowie. dobok / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Rak prostaty - najważniejsze informacje Czym jest laparoskopowa prostatektomia radykalna? Jakie są metody leczenia raka prostaty? Na czym polega laparoskopowe usunięcie prostaty? Jak wygląda operacja usunięcia prostaty krok po kroku? Laparoskopowa operacja prostaty – cena Rak prostaty - najważniejsze informacje Dla statystycznego mężczyzny wizyta u urologa jest mocno krępująca. Są jednak objawy alarmujące, że trzeba pokonać strach i wstyd i pójść do lekarza: krwiomocz albo krwinkomocz, który może być objawem choroby nowotworowej. Nie warto się wtedy łudzić, że może to ostre zapalenie dróg moczowych, tzw. "przeziębiony pęcherz", warto iść do lekarza, choćby najpierw rodzinnego Rak prostaty rozwija się powoli, ale atakuje coraz młodszych mężczyzn, także tych przed 40. U młodych osób często są to nowotwory z grupy „wysokiego ryzyka”. Dlatego najważniejsza jest profilaktyka i obserwacja własnego organizmu. Im szybciej wykryjemy chorobę, tym mniej inwazyjne leczenie Na szczęście leczenie nowotworu prostaty jest coraz skuteczniejsze. Operacje usunięcia prostaty stają się coraz mniej inwazyjne. Jedną z nich jest ta laparaskopowa, po której rehabilitacja jest krótsza - Zabieg metodą laparoskopową polega na wprowadzeniu do organizmu pacjenta specjalnych urządzeń poprzez bardzo małe, ok. 10 mm nacięcie, wykonane na powłokach brzusznych, tuż poniżej pępka - tłumaczy urolog Łukasz Curyło Dzięki temu pacjent po operacji dużo szybciej wraca do siebie. Nie muszą goić się rozległe pooperacyjne rany, nie ma też później dużych blizn. Aby sprawdzić, czy nie znajdujesz się w grupie osób zagrożonych rakiem prostaty, wykonaj badanie genetyczne w tym kierunku. Czym jest laparoskopowa prostatektomia radykalna? To jedna z metod leczenia nowotworu gruczołu krokowego. Polega na chirurgicznym usunięcie gruczołu krokowego wraz z pęcherzykami nasiennymi, fragmentami nasieniowodów oraz w zależności od oceny niebezpieczeństwa przerzutów, otaczającymi węzłami chłonnymi. Zabieg przeprowadzany jest u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego, który obejmuje tylko obszar prosty. Prostatektomia radykalna odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Można ją wykonywać tradycyjnie - metodą otwartą lub za pomocą laparoskopii. To najmniej inwazyjny sposób operowania. Jakie są metody leczenia raka prostaty? Medycyna dysponuje wieloma metodami leczenia raka prostaty. Zaliczamy do nich aktywny nadzór, leczenie operacyjne, radioterapię, a także eksperymentalne leczenie małoinwazyjne. Sposób leczenia raka prostaty powinien być dostosowany do pacjenta i zależy od wielu czynników od wieku pacjenta, stopnia zaawansowania choroby, złośliwości i współistnienia innych schorzeń. Wybór metody zawsze jest poprzedzony dokładną diagnozą oraz wywiadem z chorym i ostatecznie jest indywidualną decyzją lekarzy prowadzących i pacjenta. W poszukiwaniu specjalisty zajrzyj na portal Każdy chory powinien być dokładnie poinformowany o istocie choroby, możliwych formach leczenia i ewentualnym ryzyku wystąpienia powikłań lub skutków ubocznych terapii. Na czym polega laparoskopowe usunięcie prostaty? Laparoskopia jest najmniej inwazyjny formą operowania. Rzadziej niż w przypadku operacji na otwartym organizmie występują po niej powikłania, a pacjent nie jest narażony na długi okres rekonwalescencji, dzięki czemu szybko wraca do sprawności. Jak tłumaczy urolog Łukasz Curyło, zabieg prostatektomii radykalnej metodą laparoskopową polega na wprowadzeniu do organizmu pacjenta specjalnych urządzeń poprzez bardzo małe, ok. 10 mm nacięcie, wykonane na powłokach brzusznych, tuż poniżej pępka. - Zestaw narzędzi, które są wprowadzane tą drogą składa się z optyki, która pozwala uwidocznić narządy w powiększeniu na ekranie monitora medycznego (kamery laparoskopowej) i instrumentarium laparoskopowego, czyli specjalnych mikronarzędzi, które pozwalają nacinać, wycinać, transformować oraz wciągać na zewnątrz fragmenty chorych tkanek. Powiększenie optyczne uzyskiwane podczas zabiegów, pozwala na bardzo dokładne preparowanie struktur, zaś stosowane narzędzia elektrochirurgiczne umożliwiają minimalizowanie utraty krwi w czasie zabiegu – wyjaśnia specjalista. Po wykonaniu nacięć przestrzeń robocza zostaje wypełniona dwutlenkiem węgla wprowadzanym pod ciśnieniem. W ten sposób powstaje jest odma, która zapewnia miejsce dla narzędzi i zmniejsza krwawienie w czasie operacji. Jak wygląda operacja usunięcia prostaty krok po kroku? Zabieg wycięcia gruczołu krokowego zaczyna się od wypreparowania jego przedniej części i uwolnienia go od powięzi miedniczej. Następnie prostata odcinana jest od szyi pęcherza moczowego. W kolejnym kroku preparuje się jak najdłuższy odcinek cewki moczowej, który później będzie wykorzystany do połączenia z pęcherzem moczowym. Preparowane są również pęcherzyki nasienne i dystalne końce nasieniowodów, które zostają odcięte i skoagulowane. Ostatnią, najważniejszą częścią zabiegu jest odtworzenie ciągłości układu moczowego, czyli połączenie pęcherza moczowego z kikutem cewki, który zostaje po usunięciu stercza. Po wykonaniu zespolenia wykonywany jest test szczelności, który polega na wypełnieniu pęcherza moczowego roztworem soli fizjologicznej. Fragmenty uwolnionych i odciętych chorych tkanek, czyli gruczoł krokowy wraz z pęcherzykami nasiennymi, usuwane są w specjalnym worku przez poszerzony wcześniej otwór poniżej pępka. Na koniec wypuszczony zostaje dwutlenek węgla z przestrzeni operacyjnej, wykonane zostaje szycie i założony opatrunek. Pacjent ma pozostawione dreny, które są usuwane po kilku dniach po operacji. Podstawowymi ograniczeniami do operacji jest stan ogólny pacjenta i choroby towarzyszące np. choroba niedokrwienna serca, POCHP, cukrzyca. O kwalifikacji do zabiegu decydują wyniki badań histopatologicznych i poziom PSA. Uzupełnia się je badaniami obrazowymi: rezonansem magnetycznym i tomografią komputerową, a gdy w grę mogą wchodzić przerzuty do kości, także scyntygrafią. Możliwe powikłania to przede wszystkim zwężenie szyi pęcherza moczowego i cewki moczowej , wyciek moczu lub przetoka moczowa, nietrzymanie moczu oraz impotencja. Laparoskopowa operacja prostaty – cena Lek. med. Łukasz Curyło - specjalista urologii z krakowskiej SCM clinic ( które specjalizuje się w tzw. chirurgii jednego dnia. Jest absolwentem Akademii Medycznej w Krakowie. Egzamin specjalizacyjny z urologii zdał w 2012 roku uzyskując tytuł FEBU (Fellow European Board of Urology). Pracuje w Oddziale Klinicznym Urologii pod kierownictwem prof. Piotra Chłosty na stanowisku starszego asystenta. Od roku 2013 pełni funkcję Kierownika Przyklinicznej Poradni Urologicznej. Bierze czynny udział w Kongresach naukowych Polskiego Towarzystwa Urologicznego (PTU) oraz Europejskiego Towarzystwa Urologicznego (EAU). Współorganizuje kursy w ramach specjalizacji z zakresu urologii oraz technik małoinwazyjnych: laparoskopowych i endoskopowych. Szczególnie interesuje się onkologią urologiczną, laparoskopią w urologii oraz zabiegami rekonstrukcyjnymi dróg moczowych. SCM clinic ( to krakowskie Centrum Medyczne wyspecjalizowane w chirurgii jednego dnia. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. rak prostaty usunięcie prostaty laparoskopowa operacja raka prostaty guz prostaty Granat na prostatę i nie tylko Ponad połowa Polaków po pięćdziesiątce zaczyna mieć problemy z oddawaniem moczu i życiem intymnym! Jest to źródłem wielu męskich kompleksów, obniżenia jakości... Prostata - przyczyny, objawy, leczenie i profilaktyka chorób prostaty Prostata to gruczoł krokowy, z którego chorobami mają głównie do czynienia mężczyźni w dojrzałym wieku. Zignorowanie nawet łagodnego schorzenia prostaty bywa... Rak prostaty to w Polsce jeden z najczęstszych męskich nowotworów. Każdy czterdziestolatek powinien zrobić to badanie W Polsce ponad 5 tysięcy mężczyzn rocznie umiera z powodu raka gruczołu krokowego. To przede wszystkim odzwierciedlenie braku świadomości oraz obawy przed... Monika Zieleniewska Jak zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka prostaty? Chociaż głównym czynnikiem ryzyka raka gruczołu krokowego jest wiek, to twój styl życia również ma znaczenie. Dlatego, jeśli chcesz zadbać o swoją prostatę, to... Rak prostaty - jak Polska wygląda na tle Europy? Prostata, zwana także gruczołem krokowym, gruczołem sterczowym czy po prostu sterczem jest występującym u mężczyzn narządem wielkości orzecha włoskiego. Z powodu... Anna Zimny-Zając Wyrok: rak prostaty. I co dalej? Dowiedziałeś się, że to "ON" i twoje życie rozpadło się na milion drobnych kawałków. Chociaż diagnoza raka prostaty zawsze jest szokiem, to nie oznacza końca. To... FAQ rak prostaty, czyli co musisz wiedzieć, ale boisz się zapytać… Chociaż jesteś mężczyzną, to w temacie prostaty czujesz się niedoinformowany? Spokojnie – płeć męska na całym świecie nie docenia organu, biorącego udział w... Rak prostaty - najczęstszy nowotwór u mężczyzn w Polsce! Rak prostaty to obecnie najczęściej rozpoznawany nowotwór złośliwy wśród mężczyzn. W skali kraju na raka gruczołu krokowego codziennie umiera około 15 pacjentów.... Materiały prasowe Co zrobić, by uniknąć raka prostaty? Czy kobiety mają prostatę? Co narząd o wielkości orzecha włoskiego ma wspólnego z plemnikami? I jak w praktyce wygląda najbardziej nielubiane badanie per rectum?... Wydatki na onkologię: rak prostaty W kolejnym odcinku Zdrowie Rano z prof. dr hab. n. med. Pawłem Wiechno porozmawiamy o stanie polskiej onkologii. Dlaczego w porównaniu ze średnią UE znacznie...} ^{my brzusznej w specjalnym worku laparoskopowym, a następnie wysyłane do badania histopatologicznego. Po operacji pozostawiany jest na 1–2 dni dren asekuracyjny w ce-lu kontroli krwawienia pooperacyjnego oraz ewentualnego wycieku moczu i chłonki. W pęcherzu moczowym umieszcza się cewnik, przez który odpływa mocz. Cewnik zwy-} - Rehabilitacja onkologiczna ma na celu niedopuszczenie do powikłań leczenia chirurgicznego i systemowego. Powinna ją cechować powszechność, wczesny początek, ciągłość i długofalowość, a także integralność z każdą sferą życia pacjenta - mówi mgr Renata Bulanda. Mgr Renata Bulanda – absolwentka Akademii Wychowania Fizycznego, pracownik na Oddziale Klinicznym Chirurgii Ogólnej, Onkologii i Gastroenterologii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Członek Zespołu Breast Unit w Uniwersyteckim Centrum Leczenia Chorób Piersi Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Katarzyna Sajboth-Data: Rehabilitacja medyczna to kompleksowe i zespołowe działanie na rzecz osoby niepełnosprawnej psychicznie lub fizycznie, które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej lub możliwej do osiągnięcia sprawności oraz zdolności do pracy i uczestniczenia w życiu społecznym. Jaki jest specyficzny cel rehabilitacji pooperacyjnej po leczeniu z powodu raka piersi? Renata Bulanda: Jest ona niezbędną częścią procesu terapeutycznego. Ponadto uważam, że należałoby tę definicję uzupełnić o aspekt prewencyjny – rehabilitacja onkologiczna ma na celu niedopuszczenie do powikłań leczenia chirurgicznego i systemowego. Powinna ją cechować powszechność, wczesny początek, ciągłość i długofalowość, a także integralność z każdą sferą życia pacjenta. To znaczy? Jak wiadomo, szaleństwem jest oczekiwanie nowych rezultatów, gdy powiela się wciąż te same działania. Dlatego warto zmienić półkę z kosmetykami, sposób jedzenia, zmienić chemiczne środki czystości, sposób spędzania wolnego czasu czy nastawienie do innych – na tym polega rehabilitacja holistyczna i tylko ona jest w pełni skuteczna. Z badań epidemiologicznych jednoznacznie wynika, że styl życia wpływa na zachorowalność na nowotwory. Należy go zatem przekształcać, a im wolniej wprowadza się zmiany – tym są one trwalsze. Wiele codziennych zasad, które wprowadzi się w życie po operacji, pozwoli zminimalizować wystąpienie powikłań po leczeniu, takich jak np. obrzęk limfatyczny. Ponadto taka samodyscyplina poprawia nie tylko fizyczny stan pacjentki, ale daje jej poczucie, że ma wpływ na swoją codzienność. Czy takiej rehabilitacji potrzebują zarówno pacjentki po leczeniu oszczędzającym, jak i po mastektomii? Obrzęk limfatyczny może wystąpić zarówno po leczeniu oszczędzającym z równoczesną limfadenektomią, jak i po mastektomii z limfadenektomią, zatem pacjentki poddane tym zabiegom zdecydowanie potrzebują rehabilitacji. Co więcej, nawet jeśli nie zostały usunięte węzły chłonne, skutkiem zabiegu chirurgicznego jest blizna, która może powodować ograniczenie ruchomości w barku. Wówczas celem rehabilitacji jest utrzymanie pełnego zakresu ruchu. Rehabilitacja powinna być rozpoczęta wcześnie po zabiegu – kiedy i dlaczego jest to tak ważne? Pacjentka przebywa w szpitalu bardzo krótko. W pierwszej dobie jest przyjmowana i operowana, a w drugiej obserwowana. Przychodzę do niej wówczas, ale zdaję sobie sprawę, że to dla niej bardzo trudny czas i rozmowa jest często niemożliwa. Ona cierpi fizycznie i psychicznie. Odczuwa ból w operowanym miejscu, a także analizuje to, co się wydarzyło i rozmyśla o tym, co będzie dalej. Staram się z nią przeprowadzić ćwiczenia oddechowe i bierne. Uruchamiam jej rękę także po to, żeby pokazać, że może nią bezpiecznie poruszać. Odruch większości chorych jest taki, żeby po zabiegu ściśle przywodzić kończynę do tułowia i tak ją utrzymywać. Tymczasem to asekuracyjne ułożenie nie wpływa korzystnie na proces zdrowienia. Każdej z pacjentek zostawiam swoje materiały edukacyjne, żeby mogły do nich wrócić i odszukać mnie, gdy będę im potrzebna. W trzeciej dobie następuje zmiana opatrunku i wypis do domu. Gdzie wówczas kieruje się pacjentkę? W Krakowie funkcjonują jedynie oddziały, które leczą powstały obrzęk, jednak brak jest ośrodka zajmującego się profilaktyką przeciwobrzękową. Zdarzyło się pacjentkom słyszeć od lekarzy zdanie typu: „Skoro ma Pani wycięte węzły chłonne, to musi mieć obrzęk, bo gdzie ma się ta limfa podziać?”, ale to nieprawda. Dzięki właściwej profilaktyce można uniknąć obrzęku, a nawet w początkowej fazie da się wiele zrobić, by się nie rozwijał i aby go zlikwidować. Niestety zdarza się i tak, o czym mówią mi pacjentki, że kieruje się je do poradni leczenia obrzęku, mimo że go nie mają. Trafiają tam niejako „z marszu”, w myśl wyżej przywołanej opinii. Na nieszczęście, w sytuacji wycięcia węzłów chłonnych i ubrania w odzież kompresyjną kończyny górnej (która nie nosi znamion obrzęku) powoduje się znaczne szkody w stanie zdrowia pacjentki. Wszystko, co uciska rękę, np. ciasne bransoletki, zegarek, ubrania z obcisłymi rękawkami, a co dopiero odzież kompresyjna – może wywołać obrzęk, a nie zapobiec mu. Zakładanie odzieży kompresyjnej jest zasadne tylko w przypadku leczenia obrzęku. Jakich jeszcze błędów powinno się unikać? Zetknęłam się z materiałami edukacyjnymi dla kobiet po leczeniu raka piersi, które podawały błędne informacje i mogły zaszkodzić chorym. Dotyczyły one choćby samego ułożenia kończyny podczas automasażu. Pacjentka nie powinna mieć opuszczonej kończyny i zgiętej ręki w nadgarstku, bo to utrudnia przepływ limfy. Masaż zaczynamy od klatki piersiowej, a nie od dłoni. Skóra w tej okolicy też wymaga specyficznej higieny, ponieważ staje się dystroficzna i się łuszczy, musi więc być nawilżana i odżywiana odpowiednimi preparatami, ale bez parabenów. Jak długo po zabiegu należy odczekać, by rozpocząć ćwiczenia? Najlepiej rozpocząć od ćwiczeń samowspomaganych, które polegają np. na unoszeniu drążka równocześnie ręką „chorą” i „zdrową”. One pomagają rozruszać tę stronę ciała, którą operowano, i z łatwością można je wykonywać w domu. Każdą pacjentkę uczę ćwiczeń, przeprowadzając je razem z nią, aby wiedziała, jak należy je wykonywać samodzielnie. Kiedy rekonwalescentka uzyska pełen zakres ruchu, a jej organizm odzyska nieco siły, może przystąpić do wykonywania urozmaiconych ćwiczeń. Powinna jednak pamiętać o tym, żeby nie przegrzewać mięśni, bo może to doprowadzić do obrzęku limfatycznego. Trzeba ćwiczyć krótko, ale często. Pomocny jest też kinezjotaping, czyli metoda plastrowania, która podnosi skórę nadpowięziowo i wspomaga przepływ limfy śródmiąższowo w okolice drożnych węzłów chłonnych. Te wszystkie zabiegi prowadzą do wytworzenia nowych kapilarów limfatycznych. Czy pacjentki mogą się starać o wyjazd do sanatorium? Większość pacjentek stara się o pobyt w sanatorium nie ze względu na chorobę nowotworową, ale z powodu towarzyszących jej dolegliwości, np. bólu kręgosłupa. Jednak często ich wnioski są odrzucane właśnie z powodu ich zasadniczej choroby, ponieważ uniemożliwia ona udział w wielu zabiegach, a leczenie sanatoryjne w przypadku raka piersi może być podjęte dopiero rok po zakończeniu leczenia. Szkoda, bo nadal pozostają różne aktywności, które pacjentki mogłyby podejmować, jak choćby zajęcia ruchowe na sali gimnastycznej, pływanie na basenie, uprawianie nordic walking czy poddawanie się manualnemu drenażowi limfatycznemu. Co więcej, w miejscowościach sanatoryjnych korzystnie działa już sama klimatoterapia, a w sanatorium – rozmowa z psychologiem lub możliwość konsultacji z dietetykiem w celu ustalenia właściwej diety. Pacjentki po leczeniu onkologicznym mają obawy przed pójściem na basen. Czy stanowi on jakieś zagrożenie? Kiedy rana jest zagojona, pacjentka może śmiało popływać. Oczywiście zaraz po leczeniu musi najpierw nabyć trochę odporności, bo przebywanie w wodzie może doprowadzić do zakażeń. Moim pacjentkom polecam też korzystanie z tamponów probiotycznych z kwasem mlekowym, które dodatkowo je chronią. Czy pacjentka w trakcie radioterapii i chemioterapii może kontynuować rehabilitację? W czasie chemioterapii pacjentka może się źle czuć, powinna odpoczywać. Jednak gdy poczuje się dobrze, zdecydowanie powinna wrócić do codziennego ćwiczenia. Natomiast skutkiem radioterapii może być obrzęk limfatyczny. Aby do niego nie dopuścić, niezbędna jest rehabilitacja. Swoim pacjentkom pomaga Pani również w rekonwalescencji skóry uszkodzonej wskutek radioterapii – w jaki sposób? Najbardziej na promieniowanie narażona jest skóra. W aptekach dostępny jest preparat chroniący skórę podczas naświetlania i po nim. Zaproponowałam pacjentkom stosowanie go przed naświetlaniem. Obecnie moje pacjentki nanoszą go na miejsca, które będą naświetlane już miesiąc przed planowaną radioterapią. Dodatkowo używają jakiegokolwiek żelu zawierającego rutynę. Rezultaty tych działań są znakomite. Czy rozmasowywanie blizny pooperacyjnej maścią z silikonem jest pomocne? Jest konieczne. Głównym celem masażu jest tzw. mobilizacja blizny, czyli jej uelastycznienie, żeby nie powstały „zrosty” z powięzią, co może utrudniać odwodzenie kończyny. To ważne także ze względu na ewentualne plany rekonstrukcji piersi. Są też metody mobilizacji blizny, takie jak przeszczepienie tłuszczu lub zastosowanie lasera frakcyjnego CO2. Wiele kobiet po zabiegach boi się dotknąć zoperowanej piersi. Podobną niechęć wykazują wobec patrzenia w lustro. Podczas wizyt u mnie w gabinecie oswajają się z widokiem swojego zmienionego ciała i uczą się, jakiego dotyku potrzebuje. Po operacjach tego typu cierpi cała sfera intymności kobiety, a to wpływa na jej poczucie własnej wartości, atrakcyjności, a także na jej relacje z innymi. Dlatego tak ważne są również konsultacje z psychologiem, z których nasze pacjentki chętnie korzystają. Jaka jest zależność między rehabilitacją a rodzajem rekonstrukcji piersi? O rodzaju rekonstrukcji rozmawia się z pacjentką, ale pewne jej warianty nie są możliwe z powodu podjętego wcześniej leczenia systemowego, np. radioterapii. Również decyzję o czasie rekonstrukcji podejmuje się w zależności od indywidualnej historii choroby. Natomiast rodzaj odtworzenia piersi rzeczywiście wpływa na metody rehabilitacji. Jeśli dokonujemy tego metodą rekonstrukcji uszypułowanym poprzecznym płatem brzusznym na mięśniu prostym brzucha (tzw. TRAM), pacjentka nie może przez 7 dni po zabiegu ułożyć ciała tak, aby między tułowiem a udami tworzył się kąt prosty. Kiedy leży, powinna mieć podkurczone nogi, jeśli usiądzie, powinna pochylić do przodu tułów, aby z udami tworzył kąt ostry. Jednej z pacjentek, u której zastosowano tę metodę, nikt o tym nie powiedział. Czując się dobrze, przyleciała z innego miasta do Krakowa w piątej dobie po zabiegu. Konsekwencją tego był ból, a następnie 2 operacje przepukliny. Zabiegi rekonstrukcji i symetryzacji wykonuje się w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie, a refunduje je NFZ. Rekonstruuje się tam brodawki, wykonuje tatuaże otoczki. Efekty tego są piękne. Jaki sprzęt rehabilitacyjny może być pomocny i bezpieczny? Niektóre pacjentki sięgają po elektryczne aparaty do masażu, jednak odradzam im tego typu sprzęty, ponieważ mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Dobrym pomysłem są podwieszki do ćwiczeń w odciążeniu, rower stacjonarny lub klin, który wymusza elewację kończyny górnej do automasażu limfatycznego. Wszystko to pacjentka może zainstalować w domu. Jakie są konsekwencje braku rehabilitacji po leczeniu onkologicznym? Leczenie onkologiczne jest nierzadko okaleczające. Człowiek staje się kaleką. Trafiające do mnie pacjentki dziwią się, że czuły się w miarę dobrze przez półtora roku po operacji i nagle pojawił się u nich obrzęk. Wyjaśniam im wtedy, że przez cały ten czas rozrastała się blizna, ponieważ nie była poddawana rehabilitacji. Ponadto nieodpowiedni ucisk, przeciążające ćwiczenia lub inne szkodliwe działania sprzyjały powstawaniu obrzęku limfatycznego. A w jego konsekwencji zanikają mięśnie, percepcja czy chwyt pęsetowy. Dlatego konieczna jest stała i długotrwała rehabilitacja. Czy rehabilitacja to tylko ćwiczenia? Mam 22-letnią pacjentkę z rozsiewem do płuc, kości, wątroby, jajników. Podczas ćwiczeń opowiada o tym, co by chciała robić w życiu. W czasie rehabilitacji dużo się z pacjentem rozmawia, czasem to jest trudniejsze niż same ćwiczenia, ale równie potrzebne. Często powtarzam to swoim studentom. Kiedyś byłam u pacjenta przez 5 godzin, bardzo nie chciał, żebym wychodziła. Zagadywał, dopytywał, zatrzymywał. To było zimą. Gdy się ostatecznie żegnaliśmy, powiedział jeszcze: „A wiosna będzie taka piękna”. Zmarł niedługo po naszym spotkaniu. I choć wyszłam od niego bardzo zmęczona, miałam poczucie, że zrobiłam coś dobrego dla tego pacjenta. Uważam, że na tym polega rehabilitacja – na indywidualnym podejściu do pacjenta i jego specyficznej sytuacji, a nie na mechanicznym powtarzaniu określonych ruchów. . 201 458 57 147 330 445 218 86

czy pacjent ma prawo do sanatorium po operacji prostaty